Dominica

Dominica (niet te verwarren met de Dominicaanse Republiek) is een prachtig vulkanisch eiland ten zuiden van Guadeloupe en is een heel avontuurlijke bestemming. De hoge bergen werken als een ‘regenmagneet’ waardoor het eiland is bedekt met een schitterend regenwoud, waarin je kunt hiken naar watervallen en meren. Het is bovendien nog heel authentiek, een enorm contrast met het ‘aangeharkte’ en Europese Guadeloupe. Rommelige straatjes en krakkemikkige bontgekleurde huisjes, kleine winkeltjes die net niks hebben en weinig toeristen. We like!

Op de dag van aankomst vielen we meteen met onze neus in de boter en konden we zo opstappen op een boot om te gaan whale watchen. Langs de kust van Dominica zijn er het hele jaar door sperm whales te spotten, maar de kans dat we in dit seizoen een walvis zouden zien was zo’n 80%. Best spannend nog, dus… Om de 20 minuten liet de bemanning van de boot een hydrofoon in het water zakken om naar walvisgeluiden te zoeken en de koers te bepalen. Wij stonden met ingehouden adem naar het geborrel en gebliep van het apparaat te luisteren, maar konden er geen touw aan vast knopen. Toen we ongeveer anderhalf uur onderweg waren, begon de moed ons een beetje in de schoenen te zakken. Maar ineens werd er vanaf het bovendek geroepen werd door de spotter. ‘There she blows!!’, hoorden we en warempel… in de verte zagen we inderdaad een klein waterfonteintje. De boot ging er voorzichtig op af en uiteindelijk kwamen we op zo’n tien meter van de walvis te liggen. In totaal hebben we die middag zes walvissen gezien, inclusief een gezinnetje van pa, ma en baby. Helemaal te gek!!! Als enorme kers (zeg maar, watermeloen) op de taart kwamen er bij de laatste walvis nog een stuk of veertig dolfijnen om de boot en de walvis heen zwemmen. Dat toverde natuurlijk helemaal een enorme big smile op ons gezicht. Op de terugweg kregen we een rumpunch om de succesvolle middag te vieren en verscheen er boven het eiland ook nog eens een regenboog. Welkom op Dominica!!! Dit eiland kon al niet meer stuk.

De volgende dag zijn we zelf op avontuur gegaan. We zijn door het regenwoud geklauterd om prachtige watervallen te bekijken en hebben gepoedeld in de natuurlijke zwavelbronnen bij Tia Bamboo. Er was toevallig ook net een schoolklasje aan het zwemmen. De kleuters lagen natuurlijk helemaal in een deuk om die grote witte toeristen. En toen we foto’s gingen maken met de digitale camera en ze zichzelf op het kleine schermpje terug konden zien, was het helemaal hilariteit alom. Echt briljant.

In de categorie ‘What the hell were we thinking?’ hebben we dinsdag een hike gemaakt naar Boiling Lake. Toen we de gids boekten, gaf het reisbureautje wel aan dat het een pittige hike was. Maar dat zouden we wel fiksen, dachten we….. Fout. Het was een hike van 15 kilometer met alleen maar steile trappen van boomstammetjes, afgewisseld met klauterpartijen over rotsen en dwars door kleine beekjes. Natte schoenen, heerlijk als je nog zes uur moet. Caramba, wat heftig! Een half uur voor Boiling Lake stortte ik (Simone) helemaal in, inclusief dikke tranen van vermoeidheid. Mind you, het meer was pas halverwege de hike. We moesten ook nog terug. Maar het zou me niet gebeuren dat we de bestemming niet zouden halen, dus na flink wat water en tien minuten rust de tanden op elkaar en door…. We moesten nog door de Valley of Desolation (borrelende zwavelmodder en geisers) om bij het Boiling Lake te komen. Daar aangekomen hebben we helemaal uitgeteld een half uurtje gelunched en toen weer terug. Na nog een huilbui halverwege de terugweg, werden we uiteindelijk wel beloond met een verfrissende duik in de wonderschone Titou Gorge (waar een scene van Pirates of the Caribbean is opgenomen). Het was wel wonderlijk. Echt álles deed pijn – spieren, gewrichten, blaren – maar ik had geen last van mijn geblesseerde enkel. Weird. Eenmaal terug in het hotel hebben we toch nog maar even in het hike-gidsje gekeken, waarom we deze hike nou hadden uitgezocht. “This hike is known as the ultimate challenge and completing it places one amongst an elite group of achievers”, stond er. Aha. Dat zinnetje hadden we even gemist.

De volgende drie dagen hebben we het lekker rustig aangedaan (spierpijn!), maar hebben we nog wel twee prachtige duiken gemaakt. Daarna zijn we doorgereden naar het noorden van het eiland, naar één van de weinige stranden van het eiland. We hebben hier een beach cottage aan een pikzwart lavastrand. Dat hebben we nog nooit gezien en is heel bijzonder. Hier hebben we nog een leuk boottripje over de Indian River gemaakt (ook een plek waar ‘Pirates’ is opgenomen – voor de kenner: de mangroven waar Calypso woont) en weer twee mooie duiken gemaakt.

Morgen vertrekken we naar onze volgende bestemming: Barbados!

P.S. Nog een hilarisch tussendoortje: Hugo laat op ieder eiland zijn baard een beetje bijtrimmen bij een lokale barber. Op Aruba ging dat nog goed, waar een coole dude de boel weer netjes strak trok met de gevleugelde woorden “you gotta look fresh, man!”. Maar naarmate de eilanden vorderen, wordt het resultaat steeds verrassender. Op Statia kwam hij terug met twee van die uitgeschoren inhammetjes onder zijn onderlip (denk: Tony Stark in Iron Man 3). De Haitiaanse barber op Dominica maakte het helemaal bont door de BOVENKANT van zijn snor te scheren, waardoor hij drie dagen met een soort Sjef van Oekel snorretje heeft rondgelopen. Gelukkig groeit de boel in dit tropische klimaat snel weer aan. Enige spijt die we hebben is dat we na ieder barber bezoek geen close-upje van Hugo hebben gemaakt.